Francisco de Miranda, 18. yüzyılın aydınlanmış insan ideallerini özetleyen sonsuz bir varlıktır. Bilgi arayışıyla birleşen doyumsuz merakı, onu döneminin ve belki de tüm zamanların  en evrensel  hispanik kökenli kişisi haline getirmiştir. Yaşamını tarihe silinmez bir iz  bırakmak için en iyi şekilde değerlendirmiş ve bu iz her geçen gün daha da güncel hale gelmektedir.  
  Maceralarla dolu uzun ve olaylı  hayatı onu birden fazla kimlik kullanmaya mecbur etmiştir;  Roma'da, Maryland'li  Martin;  Hamburg'da  Merán Lordu;  Hollanda'da Merov; İsviçre'de Meirat Lordu; Rusya'da Mirandow; Fransa'da Monsieur de Meroud; Paris'te Gabriel Eduardo Lerroux D'Helander; Jaqmel (Haiti), İngiltere ve Amerika Birleşik Devletleri'nde Junius ve Mister Martín; sanat ve politik mektuplarında: Eleuteriatikós [1]; gazetecilik maceralarında: Bir Amerikalı, bir Perulu Don Pacho ve son günlerde Cádiz'de kaçışa hazırlanırken José Amindra kimliğine bürünmüş, bizlere günlüğünde bulunduğu yerin ve kültürün  oldukça detaylı ve coşkulu  izlenimlerini anlatmıştır.
 30 Temmuz 1786'da 18 günlük deniz yolculuğunun ardından İstanbul'a gelmiş ve denizden, İstanbul'un sunduğu, kendisini coşkuyla dolduran hoş güzelliğini gözlemlemiş ve kendinden geçmiş bir şekilde düşündüklerini yazmaya devam etmiştir.
  Son olarak, Miranda şüphesiz çekici bir kişiliğe sahip, muazzam kültürü ve zekası nedeniyle onu tanıyan herkesi büyüleyen bir adamdı. Eyalet mahkumu olarak Porto Riko hapishanesine nakledildiğinde, tarihçi Level de Goda onu ziyaret etme fırsatı buldu ve onun hakkında şunları söyledi: "Onun şahsında veya kafasında gezici bir kütüphaneden başka bir şey görmedim ve büyülendim."